Eindelijk was het zaterdag 27 februari, mijn eerste
wedstrijd van dit seizoen. Had ik alles zorgvuldig gepland zodat ik zo weinig
mogelijk wedstrijden zou missen, gooiden de afgelastingen en dus een
inhaalwedstrijd toch roet in het eten.
Maar niet getreurd, Ad heeft de honneurs waargenomen en zijn verslagen waren
voortreffelijk.
De derde wedstrijd van het seizoen. De verwachtingen waren
hoog gespannen. Na het gelijke spel tegen VOW en de ruime overwinning op Blauw
Geel, kon het niet anders zijn dat dat ook deze zaterdag er vol vuur en vlam
gespeeld zou worden en er een klinkende overwinning op de borden zou staan. En
getuige het aantal supporters dat de reis naar Liempde gemaakt had, er stonden
en zaten meer ELI supporters langs het veld dan van de thuisploeg, dacht niet
alleen ondergetekende dat het een mooie pot zou worden.
En na een goede warming up en de gebruikelijk bespreking
voor de wedstrijd was het al snel één uur en kon de wedstrijd beginnen.
Nu zou ik hier natuurlijk een verslag neer kunnen zetten
waarin ELI de hemel in geprezen werd en alle hoogtepunten van de wedstrijd
werden uitgelicht, maar alle hoogtepunten van ELI kon je op één hand tellen,
sterker nog, op één vinger. Alle credits voor deze wedstrijd gaan naar DVG.
Slechts één kans heeft ELI gehad in zeventig minuten wedstrijd. En deze werd
ook nog om zeep geholpen door
niet te kijken naar teamgenoten die in een (veel) betere scoringspositie stonden, maar door te kiezen voor eigen succes. Als die er toch eens in gegaan was, dan hadden we een heel andere wedstrijd gezien. De rest van de wedstrijd was het DVG dat de klok sloeg.
niet te kijken naar teamgenoten die in een (veel) betere scoringspositie stonden, maar door te kiezen voor eigen succes. Als die er toch eens in gegaan was, dan hadden we een heel andere wedstrijd gezien. De rest van de wedstrijd was het DVG dat de klok sloeg.
ELI speelde ongeïnspireerd en flauw. Passes kwamen niet aan,
er werd weinig of niet gekeken en de bal werd wild weggetrapt. Ad en Jos deden
hun uiterste best om langs de zijlijn het een en ander te sturen maar het mocht
niet baten. Aanwijzingen werden gewoon genegeerd. We gingen dan ook rusten met
een stand van 2-0. Het had vele malen erger kunnen zijn. De spelers wachtte een
donderpreek in de kleedkamer……….
De tweede helft begon zoals de eerste helft eindigde, mat en
traag. DVG vond dat prima, ze stonden met 2-0 voor en wie zou hen wat. ELI kwam
slechts sporadisch in hun zestien en de keren dat ze er waren was het niet echt
gevaarlijk.
Het slechte spel van ELI had zijn invloed op de spelers. Er
werd gemopperd op elkaar en op de tegenstander. Ook de prima fluitende scheidsrechter moest het ontgelden. Mopperen helpt echt niet. Het benadeeld alleen je eigen teamspirit en commentaar op de arbitrage kan grote gevolgen hebben voor het team en voor de spelers. Zo gaan we toch niet met elkaar om?
Ad en Jos konden vertellen wat ze wilden maar er werd gewoon niet naar geluisterd. DVG luisterde wel naar hun trainers en speelden als een geoliede machine. De 3-0 viel na 9 minuten.
Ad en Jos konden vertellen wat ze wilden maar er werd gewoon niet naar geluisterd. DVG luisterde wel naar hun trainers en speelden als een geoliede machine. De 3-0 viel na 9 minuten.
Het leek alsof na de 3-0 ELI wat beter ging spelen. Of was
het toch DVG dat gas terugnam? Feit is wel dat er weinig aangedrongen werd en
het spel zich vooral op het middenveld afspeelde. Door een omzetting van ELI
liep het ook iets beter, maar de eenheid die we binnen het team vorig seizoen
zagen was nergens te bekennen.
DVG zette aan voor een slotoffensief. Het zoekende en dwalende
ELI had daar geen antwoord op en binnen negen minuten wist DVG nog drie maal te
scoren. Dat de scheidsrechter een minuut na de 6-0 affloot kwam voor heel ELI,
spelers en leiding als een opluchting.
De nabespreking in de kleedkamer was dan ook een korte. Geen preek van Ad en Jos. De
spelers zelf werden aan het woord gelaten, ze deden er het zwijgen toe. Ze wisten allemaal wat er fout was gegaan.
Iedereen was het er dan over eens dat dit een wedstrijd
was om heel snel te vergeten. Volgende keer moeten we er weer staan en doen wat we afgelopen seizoen hebben gedaan. Ons eigen spel spelen. Geluk was wel dat de koplopers in de competitie
ook allemaal verloren dus er is nog niets aan de hand wat de ranglijst betreft.
De volgende wedstrijd zal echter heel anders moeten verlopen.
Het heeft lang geduurd voordat ik hier het verslag van geschreven heb. Ik wist het
gewoon niet hoe deze wedstrijd te verwoorden. Verschillende versies zijn in de
prullenbak beland. Moet ik het heel positief laten? Net doen alsof we geweldig
gespeeld hebben maar dat de tegenstander gewoon te sterk was? De waarheid in
het midden laten? Nee dat kunnen we niet maken. Vandaar een laat verslag maar
wel reëel. Zo was het en niet anders.
De volgende wedstrijd spelen we op 12 maart in Boekel tegen Boekel
Sport C3. We spelen uit en let op, de wedstrijd begint al om half twaalf dus we
vertrekken al om half elf!
Tot dan!